DIT HAD IK NIET VERWACHT

Het gebeurd niet vaak dat ik verrast wordt in onze sport, ik vind spelers en trainers vrij voorspelbaar en heb geen hoge verwachtingen van sportfederaties om met nieuwe dingen te komen.

Het afgelopen jaar heb ik veel tijd besteed aan de theorie van de badminton sport en er is een aardige maar kleine groep bezig geweest met de online bijscholingen die ik heb gedaan voor trainers en er waren zelfs een aantal spelers die meer willen weten over deze kant van onze sport.

In Azië heb ik dit ook een paar keer gedaan gewoon theorie geven over tactiek, het bespreken van dubbel systemen en training in het algemeen. Wat me toen opviel is dat de spelers in Azië best goed waren in het doorgronden van alles wat ik vertelde ook al waren ze het niet gewend om in een klaslokaal te zitten en te kijken naar een schoolbord waar ik allerlei situaties op tekende.

Ik weet dat het in Denemarken op kampen gebeurd en wij hebben het op Orø ook vaak gedaan, maar nu heb ik al een paar keer studie groepen gezien van trainers en spelers in Azië die onze

Sport in detail uitpluizen. Ik ben bang dat met deze ontwikkeling in Azië Europa nog verder achterop zal raken, tot nu toe had ik niet veel waardering voor de manier waarop er op regionaal niveau training wordt gegeven en de vaak hiërarchische manier van werken is iets wat de ontwikkeling in de weg staat.  Hiermee bedoel ik dat oud topspelers automatisch trainer worden gebaseerd op het respect dat ze als speler hadden en zonder enige kennis van het trainersvak.

Deze ontwikkeling van studie groepen is daarom verrassend te noemen, de mening van spelers en andere trainers is opeens belangrijk geworden in een klaslokaal. Het gebeurd zeker nog niet in alle landen van Azië maar dingen worden hier normaal snel opgepikt en ik denk dat dit snel navolging zal krijgen.