De wetenschap

Wetenschappelijke studie naar zelfdiscipline en motivatie in de topsport geeft een aantal resultaten die voor ons op de Vietnam Danish Badminton Academie niet als een verrassing komen. Het is altijd positief als je manier van werken wordt bevestigd en onderstreept in een wetenschappelijke studie. Het gaat hier om een studie van Gro Jordalen van de school van sport wetenschap in Noorwegen, zij deed onderzoek onder Wereld, Olympische en Nationaal kampioenen  in de leeftijd van 16 tot 20 jaar.

De belangrijkste vraag was wat meer belangrijk was zelfdiscipline of motivatie en de relatie tussen deze twee elementen. Een belangrijke uitkomst was het weerstaan van verleidingen, ga je na een dag werken of school relaxen, met vrienden weg of heb je de discipline om je trainingsprogramma te volgen en nee te zeggen tegen de dingen die de meeste van je leeftijdsgenoten doen. Er is een duidelijke relatie tussen het hebben van plezier in de training en het kunnen weerstaan van deze verleidingen, daarmee kom je op de eerste vuistregel die wij hanteren in onze training het moet leuk zijn en je moet op een training kunnen lachen.

Gro’s bevindingen stelt ze dat hoe gemotiveerd ze waren in een periode van 10 weken bepaalde hun zelfdiscipline. In kortere periode tot 5 weken zelfdiscipline  werd bepaalt door motivatie. Haar conclusie was dan ook: Op korte termijn moeten de sporters heel erg veel discipline hebben om gemotiveerd te blijven, en op de lange duur maakt het gemotiveerd zijn het makkelijker om gedisciplineerd te blijven.

Ook dit zijn onze bevindingen op ORØ, de spelers zijn de eerste weken zeer gemotiveerd en hebben een goede zelfdiscipline, komen op tijd voor de training hebben hun kamer op orden en zijn actief op en naast de baan. Minder gemotiveerde spelers verliezen na deze tijd deze zelfdiscipline en worden slordig met tijden, hun kamer verandert in een zwijnenstal, en ze worden minimalisten op de training de bereidheid om extra dingen te doen verdwijnen. Bij ons hebben we ook nog eens de ervaring dat meisjes beter zijn in zelfdiscipline dan dat jongens dat hebben het verschil tussen jongens en meisjes werd in het onderzoek niet bekeken.

Ook wilden ze kijken naar het verschil tussen intrinsieke en extrinsieke motivering in relatie tot een sporters burnout, als sporters worden gedreven door extrinsieke motivatie zoals ouders, sociale druk, prijzengeld dan is de zelfdiscipline veel sneller verdwenen dan als ze worden gedreven door intrinsieke motivatie zoals plezier in de sport. Spelers die door extrinsieke motivatie worden gemotiveerd zijn veel meer vatbaar voor een sporters burnout dan spelers die door intrinsieke motivatie worden gemotiveerd.

Naast het onderzoek onder 16 tot 20 jarige was er ook een onderzoek onder vijf 23 tot 32 jarige Wereld en Olympische kampioenen over blind vertrouwen in je coach. Hen werd gevraagd wat ze anders zouden doen als ze terugkijken op hun sportcarrière met betrekking tot hun motivatie en zelfdiscipline. In hun jonge jaren werd hun motivatie gedreven door intrinsieke elementen zoals plezier in de sport en dat bepaalde hun motivatie. Later toen het winnen meer belangrijk werd veranderde de motivatie naar meer extrinsieke motivatie omdat de sporters meer gingen kijken naar wat ze moesten doen om te winnen.

In dit gedeelte lees ik mijn visie op het feit dat winnen niet belangrijk is als jeugdspeler, het mag maar het hoeft niet. Dat is ook wat het onderzoek ondersteund winnen is een extrinsieke motivatie die dan weer kan leiden tot een sporters burnout iets wat we in de praktijk maar al te vaak zien gebeuren.

En nu komen we tot het meest belangrijke gedeelte van mijn opvatting over training van jeugd spelers want wat zeggen de 5 wereld en Olympische kampioenen over het blind volgen van je coach: Het is makkelijk om blind vertrouwen te hebben in je coach als je jong bent het geeft een snelle ontwikkeling maar ik wou dat we meer onze stem hadden laten horen waardoor we het trainingsprogramma beter op onszelf hadden kunnen afstemmen en we veel meer zelfstandige motivatie hadden gehad. 

Ik ben zolang als dat ik trainer ben geweest een voorstander geweest van spelers die zich kritisch opstellen tegenover hun coach’s. Een speler/coach relatie is er een van wederzijds respect en van samenwerking, maar hierover kan ik ook nog wel een paar stukjes schrijven.

Neem dit onderzoek bij de hand en ga eens kijken hoe het beleid van jouw sportbond voldoet aan de conclusies van dit onderzoek, ik heb de lijnen al lang geleden getrokken maar mijn conclusie hoef je niet over te nemen maak je eigen maar.

Dit artikel is vrij vertaald uit het Deens/Noors en voorzien van eigen op en aanmerkingen door Ron Daniëls.