RUIMTE EN TIJD

19 oktober 2019 - Gia Tân 2, Vietnam

RUIMTE EN TIJD

In onze sport is het als coach belangrijk om een visie te hebben waar je nagenoeg alles wat je doet aan kan ophangen. Voor mij is dat al jaren het concept van “ruimte en tijd”, dit komt er in het kort op neer dat je altijd moet proberen ruimte en tijd voor jezelf te schapen en ruimte en tijd van je tegenstander weg te nemen.Als een training, techniek, taktiek of het voetenwerk niet voldoen aan deze eis dan is het hoogstwaarschijnlijk geen goede training.

Het klinkt leuk als je zegt dat je volgens deze visie training geeft maar wat betekent dat dan in de praktijk, het is dus belangrijk dat ik een paar voorbeelden geef van hoe het zou kunnen werken. In het voetenwerk is het belangrijk zo effectief mogelijk te bewegen, zo min mogelijk energie te gebruiken en zo snel mogelijk in de lijn van de shuttle te komen. Als je bijvoorbeeld niet in balans ben aan het net en bij het pakken van een drop diep voorover buigd dan verlies je tijd ten opzichten van het maken van een recovery-step. In een recovery-step blijf je met je bovenlichaam rechtop en zelfs iets naar achter gericht, omdat je niet doorzakt en voorover buigd win je deze tijd voor het nemen van de volgende shuttle. Als je dus een recovery-step maakt schep je ruimte voor jezelf ten opzichte van de volgende slag, het gevolg is ook nog eens dat je kracht en energie bespaard door het voetenwerk op deze manier uit te voeren, de recovery-step is doodeenvoudig rapid deceleration en bij rapid deceleration maakt je gebruik van je excentrische kracht om terug te komen van je uitvalspas aan het net. Je maakt dus gebruik van de energie die opgeslagen wordt in je spieren tijdens de landing, deze energie is maar in een split sec. aanwezig in je spieren timing, techniek en core stability zijn dus van cruciaal belang. Een ander voorbeeld van tijd en ruimte in het voetenwerk is het aantal stappen dat je moet nemen om bij een shuttle te komen. Van je FH kant aan het net naar de achterlijn op je FH kant en terug naar de basis kan in 1 recovery-step (10 tot 15 cm) om kracht op te bouwen voor een hink op links (60 tot 100 cm) gevolgd door een wisselopsprong tot de achterlijn, hiervandaan een recovery-step richting de basis gevolgd door een stap met links. Vergelijk dit eens met een van de beste spelers in Nederland in het Dames enkel die 9 kleine stapjes maakt bij de ontvangst van een hoge service, dat is een enorm verlies aan tijd.

Ook in techniek training kan je gebruik maken van ruimte en tijd, als je bijvoorbeeld een drop krijgt en je wil een lob terug spelen dan wil je dat het liefst niet vertellen aan je tegenstander. Maar door een achterzwaai te maken met je racket doe je dat wel (een achterzwaai is dat je eerst met je arm gestrekt naar het net gaat en dan vervolgens je racket terug naar achter haalt om een lob te spelen) zodra je het racket terug naar achter beweegt weet je dat er geen netdrop gaat komen en heb je dus verteld dat er een lob aan zit te komen. Je geeft je tegenstander tijd en ruimte op deze manier als je het racket niet terug beweegt kan de tegenstander niet zien waar er gaat komen en zal hij/zij dus moeten wachten met bewegen, nu heb je tijd en ruimte afgepakt van je tegenstander, het op deze manier terugspelen van de shuttle is ook direct de eerste vorm van schijnbeweging. Ook op de achterlijn zie je hetzelfde effect in techniek of slagen training, nog steeds hoor en zie je op trainingen wat ze noemen de “basis clear” Wijs met de linkerhand naar de shuttle, terwijl je het racket naar achter beweegt, stap in het slag moment met je rechterbeen naar voor en zwaai met je racket uit naar de linkerkant van je lichaam. Ik heb geen idee waarom we deze onzin nog steeds verkopen op trainersopleidingen want dit is alles behalve een basis slag. In 95% van alle gevallen heb je helemaal geen tijd om in te draaien en zo’n lange slag beweging te maken. Je staat veel vaker met je front van je bovenlichaam naar het net gericht. Dus het maken van zo’n beweging is een enorm verlies aan tijd en ruimte. Keer op keer laat ik spelers en trainers het verschil voelen, eerst speel ik ze rond vanaf de achterlijn met de “ouwe basis clear” en ze kunnen de shuttles vrij eenvoudig terug slaan. Dan schakel ik over naar het spelen van de clear zonder voorbereidings achterzwaai en lichaamsrotatie ik verkort de slag dus enorm, wat zie je dat ze veel shuttles niet eens kunnen halen en dat ze veel harder moeten werken om ze eventueel wel te kunnen halen. Het waarom is heel eenvoudig uit te leggen ik geef ze geen tijd en daardoor geen ruimte.

Als laatste wil ik het nog even hebben over de tactiek als voorbeeld van tijd en ruimte, ik speel een longline drop vanuit mijn ARH, als ik nu naar het midden van de baan ren geef ik mijn tegenstander ruimten om weer op mijn ARH/BH te spelen. Ik beweeg dus rustig uit mijn ARH hoek en blijf weg uit het midden van de baan, ik geef mijn tegenstander geen ruimte om weer op mijn ARH te spelen en ik geef hem wel een ruimte waar ik wel wil dat hij zou spelen namelijk cross. Als hij dat dan ook doet dan heb ik een enorme ruimte gecreeërd op de baan helft van mijn tegenstander want zijn hele ARH/BH kant ligt open (hij speelt immers een cross vanaf zijn FH kant). Dus door je tegenstander om een cross slag te vragen schep je ruimte en dus tijd.

Tot op heden heb ik nog geen situatie gehad waarin ik de training, de techniek, het voetenwerk en de tactiek niet kon toetsen aan ruimte en tijd, het is dus een handig hulpmiddel om zo’n visie standpunt te hebben.

4 Reacties

  1. Erik Helleman:
    25 oktober 2019
    Ron, met betrekking tot je voorbeeld met de 9 stapjes: Gegeven dat er maar een raakpunt is waar een speler met maximale kracht de shuttle kan terugslaan en gegeven dat het moment dat dat raakpunt bereikt kan worden afhankelijk is van de baan en snelheid van de shuttle, maakt het niet uit in hoeveel stapjes iemand in een serviceontvangstsituatie onder de shuttle komt. Als het raakpunt en de uit te oefenen kracht hetzelfde is, maakt het aantal stapjes niet uit, immers: beide spelers (de groot-stapper en de klein-stapper) hebben het traject net zo snel afgelegd. Waarbij ik inschat dat de klein-stapper op het moment van raken beter in balans is. Hoe zie jij dit?
  2. Ron Daniels:
    25 oktober 2019
    Hallo Erik, ik wou dat het waar was dat de speler met minder stappen beter in balas was. het is natuurlijk wel afhankelijk welke slag er gespeeld gaat worden maar in het algemeen kan je stellen dat kleine stappen een langzame start snelheid zal geven. In het geval van een hoge clear maak dat niet zoveel uit maar bij een smash zet het je op een achterstand. Gebeurd het een of twee keer in een wedstrijd dan maak ik me ook geen zorgen maar als het een gewoonte is in elke service situatie dan heb je een probleem. De hoge dames enkel service is een uitgerekende situatie om bijvoorbeeld je tegenstander onder druk te zetten, en bij een longline slag hoeft dat niet met maximale snelheid maar bij cross slagen moet dat wel en dan wil je gebruik maken van rapid deceleration, dat is iets wat je verkrijgt uit een lange lage sprong. Door kleine stapjes te maken verleis je dus deze mogelijkheid en vertel je de tegenstander dat je altijd een langzame follow up heb op je aanvallende slagen. Leuk om over zo'n antwoord na tedenken bedankt.
  3. Ron van den berkt:
    17 november 2019
    Hoi Ron, ik heb een vraag over indraaien/torsie m.b.t. de clear. Ik heb ooit eens een stuk gelezen dat indien je goed indraait, kanteling bovenlichaam, dwars gaan staan, etc. je slagkracht voor de basis clear ongeveer 15% toeneemt. Indien mijn spelers (bescheiden jeugd- en senioren nivo) niet goed onder de shuttle komen met de daarbij behorende bewegingen komt de clear niet diep genoeg en omdat de bladstand daarbij niet geheel juist is komt de slag vaak enigszins cross. Kan jij aangeven hoe in jouw beschreven situatie de voetenstand/racketvoering dient te zijn en hoe je het gebrek aan slagkracht zonder indraaien/torsie kan compenseren?
    M.v.g., Ron van den Berkt
  4. Ron Daniels:
    17 november 2019
    Hoi Ron, Je moet jezelf eerst afvragen of een"basis clear" bestaat, in mijn ogen kan die ongeveer 1 x per rally gedaan worden en dat is bij een hoge service dus nagenoeg alleen in het Dames Enkel spel. We weten inmiddel ook uit onderzoek uit de jaren 90 dat de kracht niet uit de lichaamstorsie komt maar uit de rotatie (pronatie) van de arm. Inmiddels zijn we weer een stap verder en is de steling dat de meeste kracht uit de retreat (terugtrek) beweging komt. Ook dit is een kwestie van tijd en ruimte, door een korte slag met een retreat beweging uit te voeren laat je niet zien wat er gaat komen. Zelf de voorbereiding die we in elke trainers opleiding zien van het wijzen naar de shuttle, je racket naar achterbewegen en via een lange slagbeweging naar de shuttle toebrengt is niet meer van deze tijd. Op de eerste plaats omdat je er geen tijd voor heb in 90% van de gevallen, in de tweede plaats omdat het voorspelbaar is/word en in de derde plaats om dat je er geen kracht uit kan halen. Geef iemand eens een klap met een handdoek dat voel je totaal niet, maar geef die klap nu nog eens terwijl je nu de handdoek heel snel terug trekt dan heb je wel heel veel pijn als je door het puntje word geraakt. Zo ook bij een slag met je racket, een vloeiende doorgaande beweging is veel minder krachtig dan wanneer je een terugtrek (retreat) beweging maakt. Dit geld trouwens niet alleen voor de clear maar voor bijna alle slagen. Het cross slaan van de slag is tewijten aan het feit dat een doorgaande beweging altijd met de hand mee word geslagen en je de shuttle dus iets mee trekt in de richting van je arm beweging. Lee Jae Bok vond dat je de grip iets moest verdraaien om recht te kunnen slaan, maar ik vind dat je veel beter minder kan indraaien dus veel minder lichaam torsie. Kijk eens naar LCW als hij een cross krijgt op zijn ARH dan blijft hij vaak geheel gedraaid in de richting waar de shuttle vandaan komt. Hij kan daarmee keihard cross smachen maar ook een cut drop longline slaan.