Hanoi

Er zijn families die hun bijeenkomsten in centerpark houden maar Mars en ik zijn niet zo voor deze vorm van toerisme dus hebben hebben wij afgesproken in Hanoi Vietnam. Mars, Kirsten, Huynh en ik hebben 3 dagen doorgebracht in deze plaats. Het is zeker niet de stad die ik zou kiezen voor zo’n verblijf maar het was gezien de mogelijkheden wel het best haalbare. Hanoi is een provinciestad dat zichzelf heeft uitgeroepen tot hoofdstad en dat is aan alles te zien en te merken. Je moet je de binnenstad van Delft of Leiden voorstellen waar je zeer smalle straten heb, en waar de stoep volstaat met brommers zodat je er niet op kan lopen en je dus de rijweg moet gebruiken waar het bomvol is met verkeer. Als de gebouwen dan goed onderhouden waren was het misschien nog aantrekkelijk maar er is na het laatste bombardement van de USA niets gedaan aan de huizen en straten. Het heeft wel zijn charme maar vooral voor hippe types met rugzakken die weinig tot geen historisch besef hebben. Verder zijn de prijzen belachelijk hoog voor een land waar alles totaal niets kost, maar dat laatste begrijp ik wel het zijn de herstel schade kosten die Vietnam NOOIT van de verliezer America heeft gekregen die op deze manier door de toeristen moet worden opgehoest. Ik ben al een paar keer eerder naar deze plek geweest en heb toen ook alle dingen gezien die we nu ook hebben bekeken, voor mij was het leuk omdat Huynh er bij was en zij is wel in Hanoi geweest maar altijd alleen maar om toernooien te spelen en we weten allemaal hoe dat gaat, je ziet het hotel de hal en omgekeerd maar je ziet vrij weinig van de omgeving. Ik hoor al een aantal badminton spelers zeggen “Nou ik heb best wel veel gezien als ik naar toernooien ging” Ja dat klopt maar ja Huynh was nu eenmaal een goede speler en kwam altijd in de ½ of hele finales en lag er niet zoals jullie in de eerste of tweede ronden uit. We zijn dus toeristen geweest afgelopen weekend met alles erop en eraan, we zijn naar de horror show geweest en hebben de overblijfselen van de leider gezien. Ook dat was niet de eerste keer ik heb het al een keer of 3 gezien en de eerste twee keer noemde ik het zeker geen horror show, er werd toen met respect omgegaan met de oom des vaderland, je moest vrij lang in een rij staan van bijna uitsluitend Vietnamezen en er werd van je verwacht dat je behoorlijk gekleed was en zeker niet als toerist. Als ik het dan ook heb over de horror show is het meer met het oog op mensen die er op af komen dan op het lijk zelf. Het is een Tivoli geworden en daar wordt je niet vrolijk van als je de geschiedenis van het land  het kent, en of je nu een fan ben van het systeem of niet wat er nu met Ho Chi Minh gebeurd is niet respectvol en dat hij zich nog niet heeft omgedraaid in zijn bed is mij een raadsel. Mijn broer Mars is een nog grotere geschiedenis malot dan ik en we hebben dus ook een aantal gesprekken gehad over de geschiedenis van Vietnam, in een van onze gesprekken ging het vooral over hoe Vietnam nu is zo’n 55 jaar na de oorlog met Frankrijk en Amerika, voor het gevoel van vele mensen in het zuiden is Vietnam niet EEN land en is er een gevoel van onvrede over de bezetters uit het noorden, je ontmoet weinig mensen in het zuiden die de mensen in het noorden als prettig omschrijven. En een van de dingen die nog steeds pijn doet is het veranderen van de naam Saigon in Ho Chi Minh City, het heeft geleid tot een explosie van bedrijven en organisaties die zich Saigon noemen en als je Saigon bier drinkt dan haal je het niet in je hoofd om Hanoi bier te drinken (dit zijn twee merken in Vietnam). Mars vond het niet gek dat de bezetters dit hebben gedaan want ze deden het uit respect voor de leider. Mijn tegenargument was: Wat als de Engelse Berlijn Winston Churchill City hadden genoemd na de tweede Wereldoorlog dan zouden we toch ook hebben gezegd waarom we het er nog eens extra in moeten wrijven dat ze verloren hebben? Ik kan me niet voorstellen dat Ho Chi Minh dat had gedaan als hij in leven was geweest tijdens de overwinning, daar was hij nou net even een te goede leider voor. Er zat 15 jaar tussen mijn laatste bezoek aan Hanoi en deze, aan dit bezoek hou ik zeer mooie herinneringen over want ik was in zeer goed gezelschap verder kan ik zeggen dat het mooiste van Hanoi is het volgen van de borden EXIT en de weg terug naar huis in het zuiden, nee ik ging alleen maar voor mijn Broer en mijn nichtje naar Hanoi.